Vaticaan en Islam

Translated by Zeepertje | pic youtube

Voor het eerst in de geschiedenis van de katholieke kerk stond de paus een koranlezing en islamitische gebeden toe in het Vaticaan.

Paus Francis nodigde de Israëlische en de Palestijnse president Shimon Peres en Mahmoud Abbas in het Vaticaan om te bidden voor vrede in het Midden-Oosten. Hiervoor werden gebeden uit alle drie de religies uitgesproken. Een imam reciteerde enkele verzen uit de Koran.

Een woordvoerder van het Vaticaan deelde mee dat het gezamenlijk gebed zou afleiden van het politiek beladen conflict tussen Israël en Palestina en een gemeenschappelijke spiritueel moment van rust zou creëren. De paus hoopt hiermee de vredesinspanningen en onderhandelingen tussen Israëli’s en Palestijnen te bevorderen. (Bron)

Alleen op grond van een verbazingwekkende kennisblindheid, die onder meer hieruit bestaat dat in de tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) de Islamitische Allah identiek werd verklaard met de goddelijke drie-eenheid van de christenen ( “Nostra Aetate” en “Lumen gentium“), is het pas mogelijk geworden dat de islam zich onder het mom van vrede en vredelievendheid in Europa sluipend kon etaleren en zich ondertussen ook verregaand politiek kon vestigen. (Bron)

Na het Tweede Vaticaans Concilie verklaarde de katholieke kerk dat de God van het christendom identiek was aan de islamitische Allah. Hieruit is de bindende doctrine ontstaan dat Allah moet worden gelijkgesteld aan de God van het christendom (millennium fout?). De gelijkschakeling heeft nu dogmatisch karakter, omdat het verder teruggaan dan de uitspraken van het Concilie, afvalligheid van de kerkelijke leer zou betekenen. Volledig juist noemt Dr. Hans-Peter Raddatz de nieuw ontstane religie “Chrislam” – de opstap naar de ontvouwing van macht van de islam.

Men moet in gedachten houden welke invloed de toenmalige kardinaal Karol Wojtyla op het verloop van het Concilie heeft gehad, en toen de paus later in zijn Christen-Moslim oecumene, (dat niets anders betekent dan de identiteit van Allah en de christelijke God), dit besluit van het Concilie duurzaam verwezenlijkte. In het document “Lumen gentium” komt dit geloofsdogma eenduidig tot uitdrukking:

“De zaligverklaring omvat ook degenen die de Schepper erkennen, waaronder in het bijzonder de moslims, die het geloof van Abraham belijden en met ons die ene God aanbidden, de barmhartige, die op de dag van het oordeel de mensen zal oordelen” (Hfdst.16) ,

We herinneren ons het plaatje waarin Johannes Paulus II op demonstratieve wijze een groene pracht van een Koran kuste (“L’Orient et le jour” van 14 mei 1999), het handboek waarop zich vredelievende moslims als ook islamitische terroristen beroepen.

De onder het pseudoniem Ibn Warraq (een islam-afvallige islam criticaster) heeft de ware, de paus ontbrekende kennis benoemd: “Islam is een totalitaire ideologie, met als doel het religieuze, sociale en politieke leven van de mensheid in al zijn aspecten onder controle te hebben … Ik accepteer het ietwat valse onderscheid tussen de islam en ‘islamitisch fundamentalisme’ of ‘islamitisch terrorisme’ niet.

En de Turkse premier Erdogan heeft kort en bondig de volgende zin bedacht: “Er is geen gematigde of geen gematigde islam. Islam is de islam en dat is het “.

Verbergen zich achter de voor de bühne zichtbare banden van de katholieke kerk met de islam in werkelijkheid geheel andere, politieke doelstellingen?

Bron: krisenfrei
Also published on Fenixx.org