Begrijp de Islam; Het verhaal van Mohammed (Hoofdstuk 31 – Het Project)

31. Het Project

Het Moslimbroederschap “Project” door: Patrick Poole
FrontPageMagazine.com | Donderdag 11 mei 2006

Men zou ertoe gebracht kunnen worden te denken dat als internationale wetshandhavingsautoriteiten en westerse inlichtingendiensten een twintig jaar oud document hadden ontdekt dat een geheim plan openbaarde, ontwikkeld door de oudste islamitische organisatie met een van de meest uitgebreide terreurnetwerken ter wereld om een programma van “culturele invasie” en uiteindelijke verovering van het Westen dat virtueel overeenkomt met de tactieken die door islamisten worden gebruikt gedurende meer dan twee decennia, dat dergelijk nieuws zou schreeuwen van de krantenkoppen die op de voorpagina’s en boven de vouw van de New York Times, Washington Post worden gepubliceerd , London Times, Le Monde, Bild en La Repubblica.
Als dat is wat u zou denken, zou u ongelijk hebben.

In feite werd een dergelijk document teruggevonden in een inval door de Zwitserse autoriteiten in november 2001, twee maanden na de verschrikking van 9/11. Sinds die tijd is informatie over dit document, bekend in terrorismecirkels als “Het project“, en discussie over de inhoud ervan beperkt gebleven tot de topgeheime wereld van de westerse inlichtingendiensten.

Alleen door het werk van een onverschrokken Zwitserse journalist, Sylvain Besson van Le Temps, en zijn boek gepubliceerd in oktober 2005 in Frankrijk, La conquête de l’Occident: Le projet secret des Islamistes (De verovering van het Westen: het geheime project van de islamisten ), is informatie over het project eindelijk openbaar gemaakt. Een door Besson geciteerde, door het Westen geciteerde functionaris beschreef het project als “een totalitaire ideologie van infiltratie die uiteindelijk het grootste gevaar voor de Europese samenlevingen vertegenwoordigt“.

Nu zullen FrontPage-lezers als eerste de complete Engelse vertaling van The Project kunnen lezen.

Wat westerse inlichtingendiensten weten over The Project begint met de inval van een luxe villa in Campione, Zwitserland op 7 november 2001. Het doelwit van de overval was Youssef Nada, directeur van de Al-Taqwa Bank van Lugano, die actieve associatie had met de Moslim Broederschap voor meer dan 50 jaar en die toegaf een van de internationale leiders van de organisatie te zijn.

De Moslim Broederschap, beschouwd als de oudste en een van de belangrijkste islamitische bewegingen in de wereld, werd in 1928 door Hasan al-Banna gesticht en opgedragen aan het credo: “Allah is ons doel. De profeet is onze leider. Koran is onze wet. Jihad is onze manier. Sterven op de weg van Allah is onze hoogste hoop. “

De inval werd uitgevoerd door de Zwitserse rechtshandhaving op verzoek van het Witte Huis in het eerste harde optreden tegen terroristische financiën in de onmiddellijke nasleep van 9/11.

Amerikaanse en Zwitserse onderzoekers keken naar Al-Taqwa’s betrokkenheid bij het witwassen van geld en de financiering van een breed scala aan islamitische terroristische groeperingen, waaronder Al-Qaeda, HAMAS (het Palestijnse filiaal van de Moslimbroederschap), de Algerijnse GIA en de Tunesische Ennahdah.

Inbegrepen in de documenten die tijdens de inval in de Zwitserse villa van Nada in beslag werden genomen, was een 14-pagina’s tellend plan dat in het Arabisch werd geschreven en dateert van 1 december 1982, waarin een 12-puntsstrategie wordt geschetst om “een islamitische regering op aarde te vestigen” – geïdentificeerd als het project. Volgens de verklaring van Nada aan de Zwitserse autoriteiten, werd het niet-ondertekende document voorbereid door ‘islamitische onderzoekers’ die geassocieerd zijn met de Moslimbroederschap.

Wat maakt The Project zo anders dan de standaard “Death of America! Dood aan Israël! “En” Vestig het wereldwijde kalifaat! “Islamitische retoriek is dat het een flexibele, meerfasige, langetermijnbenadering van de” culturele invasie “van het Westen vertegenwoordigt.

Oproepend voor het gebruik van verschillende tactieken, variërend van immigratie, infiltratie, bewaking, propaganda, protest, misleiding, politieke legitimiteit en terrorisme, heeft het project meer dan twee decennia gediend als het “masterplan” van de Moslim Broederschap.

Zoals te zien is in een aantal voorbeelden in heel Europa – inclusief de politieke erkenning van parallelle islamitische overheidsorganisaties in Zweden, de recente “cartoon” jihad in Denemarken, de Parijse auto-brandende intifada afgelopen november en de 7/7 terroristische aanslagen in Londen – het plan dat is geschetst in The Project is overweldigend succesvol geweest.

In plaats van te focussen op terrorisme als de enige methode van groepsactie, zoals het geval is met Al-Qaeda, valt op perfect postmoderne wijze het gebruik van terreur uiteen in een veelheid van opties die beschikbaar zijn om geleidelijk te infiltreren, confronteren en uiteindelijk een islamitische overheersing over de West. De volgende tactieken en technieken zijn enkele van de vele aanbevelingen in The Project:

  • Netwerken en coördineren van acties tussen gelijkgezinde islamistische organisaties;
  • Vermijden van open allianties met bekende terroristische organisaties en individuen om het uiterlijk van “gematigdheid” te behouden;
  • Infiltreren en de bestaande moslimorganisaties overnemen om ze opnieuw in overeenstemming te brengen met de collectieve doelen van de Moslimbroederschap;
  • Misleiding gebruiken om de beoogde doelen van islamistische acties te maskeren, zolang het niet in strijd is met de shari’a wet;
  • Het vermijden van sociale conflicten met westerlingen op lokaal, nationaal of internationaal niveau, die het vermogen op lange termijn om de islamitische machtsbasis in het westen te vergroten kunnen schaden of een terugslag tegen moslims kunnen uitlokken;
  • Het opzetten van financiële netwerken om het werk van de conversie van het Westen te financieren, inclusief de ondersteuning van fulltime administrators en werknemers;
  • Het uitvoeren van bewaking, het verkrijgen van gegevens en het instellen van verzamel- en gegevensopslagmogelijkheden;
  • Een waakhond-systeem opzetten voor het monitoren van westerse media om moslims te waarschuwen voor “internationale plannen die tegen hen worden gepropageerd”;
  • Het cultiveren van een islamitische intellectuele gemeenschap, inclusief het opzetten van denktanks en belangenbehartigingsgroepen, en het publiceren van “academische” studies, om islamitische posities te legitimeren en de geschiedenis van islamistische bewegingen te kroniekschrijven;
  • Het ontwikkelen van een uitgebreid 100-jarenplan om de islamitische ideologie over de hele wereld te bevorderen;
  • Internationale doelstellingen in balans brengen met lokale flexibiliteit;
  • Het bouwen van uitgebreide sociale netwerken van scholen, ziekenhuizen en liefdadigheidsorganisaties die zich inzetten voor islamitische idealen, zodat contact met de beweging voor moslims in het Westen constant is;
  • Het betrekken van ideologisch toegewijde moslims bij democratisch gekozen instellingen op alle niveaus in het Westen, waaronder de overheid, ngo’s, particuliere organisaties en vakbonden;
  • Instrumenteel gebruikmakend van bestaande westerse instellingen totdat zij zich kunnen bekeren en in dienst van de islam kunnen worden gesteld;
  • Het opstellen van islamitische grondwetten, wetten en beleid voor uiteindelijke implementatie;
  • Het vermijden van conflicten binnen de islamitische bewegingen op alle niveaus, inclusief de ontwikkeling van processen voor conflictoplossing;
  • Het instellen van allianties met westerse “progressieve” organisaties met vergelijkbare doelen;
  • Creëren van autonome “veiligheidstroepen” om moslims in het Westen te beschermen;
  • Geweld opblazen en moslims in het Westen “in een jihad-gemoedstoestand” laten leven;
  • Ondersteuning van jihadbewegingen in de moslimwereld door middel van prediking, propaganda, personeel, financiering en technische en operationele ondersteuning;
  • Veroorzaken dat de Palestijn een wereldwijde wigkwestie voor moslims veroorzaakt;
  • De volledige bevrijding van Palestina uit Israël en de oprichting van een islamitische staat als een hoeksteen van het plan voor mondiale islamitische overheersing;
  • Aanzetten tot een constante campagne om haat door moslims tegen Joden op te wekken en elke discussie over verzoening of coëxistentie met hen af te wijzen;
  • Actief jihad-terreurcellen in Palestina creëren;
  • Een link leggen tussen de terroristische activiteiten in Palestina en de wereldwijde terreurbeweging;
  • Het verzamelen van voldoende fondsen om de jihad voor de onbepaalde tijd wereldwijd te bestendigen en te ondersteunen;

Bij het lezen van het project moet in gedachten worden gehouden dat het in 1982 werd opgesteld toen de huidige spanningen en terroristische activiteiten in het Midden-Oosten nog erg ontluikend waren. In veel opzichten is The Project extreem vooruitziend voor het schetsen van het grootste deel van de islamistische acties, hetzij door “gematigde” islamitische organisaties of ronduit terroristische groepen, in de afgelopen twee decennia.

Op dit moment is het meeste van wat publiek bekend is over The Project het resultaat van het onderzoekswerk van Sylvain Besson, inclusief zijn boek en een gerelateerd artikel dat afgelopen oktober in het Zwitserse dagblad Le Temps, L’islamisme à la conquête du monde (islamisme en the Conquest of the World), profilering van zijn boek, dat alleen beschikbaar is in een Franstalige editie. Ten minste één Egyptische krant, Al-Mussawar, publiceerde afgelopen november de volledige Arabische tekst van The Project.

In de Engelstalige pers was de aandacht die werd geschonken aan Besson’s openbaring van The Project bijna niet aanwezig. De enige vermelding in een reguliere mediapublicatie in de VS was als een secundair item in een artikel in de Weekly Standard (20 februari 2006) van Olivier Guitta, The Cartoon Jihad.

Het meest uitgebreide commentaar op The Project is van een Amerikaanse onderzoeker en journalist die in Londen woont, Scott Burgess, die zijn analyse van het document heeft gepubliceerd op zijn blog, The Daily Ablution. Samen met zijn commentaar werd een Engelse vertaling van de Franse tekst van The Project in december geserialiseerd (Delen I, II, III, IV, V, Conclusie). De volledige Engelse vertaling opgesteld door Mr. Burgess wordt hier in zijn geheel gepresenteerd met zijn toestemming.

Het gebrek aan openbare discussie over het project ondanks het feit, het document en het plan dat het schetst, is het onderwerp geweest van aanzienlijke discussie tussen de westerse inlichtingendiensten.

Eén Amerikaanse terrorismebestrijdingsfunctionaris die met Besson over The Project sprak, en die wordt geciteerd in het artikel Guitta’s Weekly Standard, is de huidige tsaar van het Witte Huis, Juan Zarate. Calling The Project was een masterplan van de Moslimbroederschap om “hun politieke ideologie te verspreiden”, maar uitte bezorgdheid over Besson omdat “de Moslimbroederschap een groep is die ons niet ongerust maakt omdat het filosofische of ideologische ideeën behandelt, maar omdat het het gebruik van geweld tegen burgers.”

Een gerenommeerde internationale geleerde van islamitische bewegingen die ook sprak met Besson, Reuven Paz, sprak over het project in zijn historische context:

Het project maakte deel uit van het handvest van de internationale organisatie van de Moslimbroederschap, die officieel werd opgericht op 29 juli 1982. Het weerspiegelt een groot plan dat in de jaren zestig nieuw leven werd ingeblazen, met de immigratie van intellectuelen van de Broederschap, voornamelijk Syriërs en Egyptenaren, naar Europa.

Zoals Paz opmerkt, werd The Project opgesteld door de Moslimbroederschap als onderdeel van het herverkavelingsproces in 1982, een tijd die duidt op een opleving van de internationale expansie van de organisatie, evenals een keerpunt in de afwisselende periodes van repressie en tolerantie door de Egyptenaar regering.

In 1952 speelde de organisatie een cruciale ondersteunende rol voor de Free Officers Movement onder leiding van Gamal Abdul Nasser, die koning Faruq omver wierp, maar raakte snel uit de gratie bij het nieuwe revolutionaire regime vanwege de weigering van Nasser om de oproep van de Moslimbroederschap om een ideologisch geëngageerde islamitische staat. Sinds de juli-revolutie in 1952 is de Brotherhood sinds verschillende tijden regelmatig verbannen en zijn leiders vermoord en gevangen gezet door de Egyptische autoriteiten.

Sinds de re-integratie in 1982 heeft de Moslim Broederschap zijn netwerk verspreid over het Midden-Oosten, Europa en zelfs Amerika. Thuis in Egypte zagen de parlementsverkiezingen in 2005 de Moslim Broederschap 20 procent van de beschikbare wetgevende zetels winnen, bestaande uit het grootste blok van de oppositiepartij.

Haar Palestijnse dochteronderneming, bekend bij de wereld als HAMAS, kreeg onlangs de controle over de Palestijnse Autoriteit nadat de verkiezingen voor hen 74 van de 132 zetels in de Palestijnse Wetgevende Raad hadden veiliggesteld. De Syrische tak is van oudsher de grootste georganiseerde groep die zich verzet tegen het Assad-regime, en de organisatie heeft ook banden met Jordanië, Soedan en Irak. In de VS wordt de Moslimbroederschap voornamelijk vertegenwoordigd door de Muslim American Society (MAS).

Sinds haar oprichting heeft de Moslim Broederschap gepleit voor het gebruik van terrorisme als middel om haar agenda voor mondiale islamitische overheersing te bevorderen. Maar als de grootste populaire radicale beweging in de islamitische wereld, heeft het veel vooraanstaande islamistische intellectuelen aangetrokken.

Onder deze groep moslimbroederschap-intellectuelen is Youssef Qaradawi, een in Egypte geboren islamitische geestelijke uit Qatar.
Als een van de leidende spirituele figuren en radicale islamitische predikers van de Moslim Broederschap (die zijn eigen wekelijkse programma heeft over Al-Jazeera), is Qaradawi een van de leidende apologeten geweest van zelfmoordaanslagen in Israël en terrorisme tegen westerse belangen in het Midden-Oosten. Zowel Sylvain Besson als Scott Burgess bieden uitgebreide vergelijkingen tussen Qaradawi’s publicatie, Priorities van de islamitische beweging in de komende fase, gepubliceerd in 1990, en The Project, dat ouder is dan Qaradawi’s Priority met acht jaar.

Ze nemen nota van de opvallende overeenkomsten in de gebruikte taal en de plannen en methoden die beide documenten bepleiten. Er wordt gespeculeerd dat The Project door Qaradawi werd gebruikt als een sjabloon voor zijn eigen werk, of dat hij de hand had in zijn redactie in 1982.

Misschien toevallig was Qaradawi de vierde grootste aandeelhouder in de Al-Taqwa Bank van Lugano, waarvan de directeur, Youssef Nada, de persoon was in wiens bezit Het Project werd gevonden. Sinds 1999 is het Qaradawi verboden om de VS binnen te komen als gevolg van zijn connecties met terroristische organisaties en zijn uitgesproken pleidooi voor terrorisme.

Voor degenen die het project hebben gelezen, is het meest verontrustende niet dat islamisten een plan voor wereldwijde dominantie hebben ontwikkeld; deskundigen hebben verondersteld dat islamitische organisaties en terroristische groeperingen een overeengekomen reeks algemene principes, netwerken en methodologie hebben toegepast.

Wat verrassend is, is hoe effectief het islamitische plan voor verovering dat in The Project is geschetst, al meer dan twintig jaar door moslims in het Westen is geïmplementeerd. Even verontrustend is de ideologie die achter het plan schuilgaat: aanzetten tot haat en geweld tegen Joodse bevolkingsgroepen over de hele wereld; de doelbewuste co-opting en subversion van westerse publieke en private instellingen; zijn aanbeveling van een beleid van opzettelijke escalerende confrontatie door moslims die in het Westen leven tegen hun buren en medeburgers; de acceptatie van terrorisme als een legitieme optie om hun doelen te bereiken en de onvermijdelijke realiteit van jihad tegen niet-moslims; en zijn uiteindelijke doel van het onder dwang instellen van de Islamitische heerschappij van het kalifaat door de Shari’a in het Westen, en uiteindelijk de hele wereld.

Als de ervaring van de afgelopen kwarteeuw in Europa en de VS een indicatie is, moeten de ‘islamitische onderzoekers’ die meer dan twee decennia geleden The Project opstelden, blij zijn met hun langetermijnplan om het Westen te veroveren en zie de groene vlag van de islam opgewekt over zijn burgers zo snel, efficiënt en volledig gerealiseerd.

Als islamisten in de komende jaren even succesvol zijn, moeten westerlingen genieten van hun persoonlijke en politieke vrijheden terwijl ze blijven bestaan.

Voor een Engelse vertaling van het originele document, KLIK HIER