Begrijp de Islam; Het verhaal van Mohammed (Hoofdstuk 26 – FGM/VGV)

26. Vrouwelijke genitale verminking

Overgeleverd door Umm Atiyyah al-Ansariyyah:
Een vrouw voerde besnijdenis uit in Medina. De Profeet (vrede zij met hem) heeft tegen haar gezegd: knip niet hard, want dat is beter voor een vrouw en meer wenselijk voor een echtgenoot. (Sunan Abu Dawud, Boek 41, Nummer 5251)

In een andere beroemde Hadith vertelde Abu Musa hoe Aisha het volgende met hem te maken had:
De Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) zei: Wanneer iemand in vier delen (van de vrouw) zit en de besneden delen elkaar raken, wordt een bad verplicht. (Sahih Muslim, Boek 003, Nummer 0684)

Verschillende hadith definiëren legale omgang (voor zuiverheidsdoeleinden) als wanneer de besneden delen elkaar kruisen of raken. d.w.z. Besnijdenis van zowel mannen als vrouwen wordt verondersteld. [(Van http://www.answering-islam.org/Index/C/circumcision.html)%5D

Van Wikipedia:
VGV wordt door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) gedefinieerd als “alle procedures waarbij de externe vrouwelijke geslachtsdelen gedeeltelijk of volledig worden verwijderd, of andere schade aan de geslachtsorganen van de vrouw om niet-medische redenen.”

FGM wordt meestal uitgevoerd op meisjes van een paar dagen oud tot de puberteit. Het kan in een ziekenhuis plaatsvinden, maar wordt meestal zonder verdoving uitgevoerd door een traditionele besnijder die een mes, een scheermes of een schaar gebruikt. Volgens de WHO wordt het toegepast in 28 landen in West-, Oost- en Noordoost-Afrika, in delen van het Midden-Oosten en binnen sommige immigrantengemeenschappen in Europa, Noord-Amerika en Australië.

De WHO schat dat 100-140 miljoen vrouwen en meisjes over de hele wereld de procedure hebben meegemaakt, waaronder 92 miljoen in Afrika. De praktijk wordt uitgevoerd door sommige gemeenschappen die geloven dat het het libido van een vrouw vermindert.

De WHO heeft vier classificaties van VGV aangeboden. De belangrijkste drie zijn Type I, verwijdering van de clitoriskap, bijna altijd vergezeld door verwijdering van de clitoris zelf (clitoridectomie); Type II, verwijdering van de clitoris en binnenste schaamlippen; en Type III (infibulatie), verwijdering van alle of een deel van de binnenste en buitenste schaamlippen, en meestal de clitoris, en de fusie van de wond, een klein gat achterlatend voor de passage van urine en menstruatiebloed – de gesmolten wond wordt geopend voor geslachtsgemeenschap en bevalling. [Opmerking van de auteurs: vaak wordt er een takje in de vagina gestoken en worden de benen van de meisjes ongeveer 2 weken samengebonden totdat de wond geneest. De tak wordt dan verwijderd en laat een klein gaatje achter]

Ongeveer 85 procent van de vrouwen die FGM ondergaan, ervaart Soorten I en II en 15 procent Type III, hoewel Type III de meest gebruikelijke procedure is in verschillende landen, waaronder Soedan, Somalië en Djibouti. Verschillende handelingen worden gecategoriseerd als Type IV.

Deze variëren van een symbolisch prikken of doorprikken van de clitoris of schaamlippen, tot cauterisatie van de clitoris, snijden in de vagina om het te verwijden (gishiri snijden), en introduceren van bijtende stoffen om het vast te maken.

Oppositie tegen FGM richt zich op mensenrechtenschendingen, gebrek aan geïnformeerde toestemming en gezondheidsrisico’s, waaronder fatale bloedingen, epidermoïde cysten, terugkerende urinaire en vaginale infecties.

Opmerkingen van de auteur:
You Tube hostte een aantal grafische video’s van mensen die deze procedure bij kleine meisjes uitvoeren. Ik had gedacht om een aantal links toe te voegen, maar was niet in staat om veel onderzoek te doen. Ik heb een deel van zo’n video bekeken terwijl een jong meisje van ongeveer de leeftijd van mijn dochter werd vastgehouden door familieleden terwijl de ‘gezondheidswerker’ haar geslachtsdelen sneed.

Ik slaagde er maar een paar seconden in voordat ik het uit moest zetten. Ik zal nooit de gruwel van dat kleine meisje vergeten dat schreeuwt terwijl ze wanhopig probeert zichzelf te bevrijden. Het is blijkbaar niet ongebruikelijk dat deze kleine meisjes botbreuken lijden, terwijl de volwassenen wanhopig proberen ze te bedwingen.

Soms leiden de worstelingen tot mislukte knipsels met ernstige gevolgen. Sommige slachtoffers worden levenslang geconfronteerd met pijnlijke pijn, zelfs als dingen niet misgaan. Voel je vrij om je eigen onderzoek hiernaar te doen maar ik waarschuw je, je zult een erg sterke maag nodig hebben en het kan je kijk op de mensheid veranderen.

Uit het bewijs van de hadith, lijkt het duidelijk dat VGV werd beoefend in Arabië in de tijd van Mohammed; het was geen islamitische uitvinding. Het is ook waar dat veel moslims het vandaag niet praktiseren. Gelukkig voor veel moslimmeisjes komt de belangrijkste hadith die deze praktijk ondersteunt niet van een van de twee “Sahih” (authentieke) hadith van Bukhari of moslim.

In plaats daarvan komen ze uit de hadith van Abu Dawud. Hoewel dit een van de vier collecties is die nog steeds als betrouwbaar worden beschouwd, is er enige twijfel. Dit komt tot uiting in de verschillende interpretaties door de verschillende scholen van de islamitische jurisprudentie.

De soennitische islam is goed voor 90% van de moslims en heeft vier hoofdgroepen. Dit zijn Shafi’i, Maliki, Hanbali en Hanafi. VGV wordt aanbevolen door de Hanafi, het is Sunna of sterk aanbevolen door de Malikis en Hanbalis en verplicht voor Shafi’is [Reliance of the Traveller (Islam’s meest gerespecteerde sharia-wetboek)].

Zoals je zou verwachten, is in landen waar de Shafi’i-islam wordt beoefend, VGV heel gewoon. Egypte en Indonesië zijn beide Shafi’i en hebben een hoge instantie van VGV. De nieuwe islamistisch vriendelijke regering van Egypte kijkt nu naar het decriminaliseren van deze praktijk. In werkelijkheid maakt het waarschijnlijk niet veel uit. Ongeveer 97% van de Egyptische vrouwen wordt besneden, terwijl christenen ongeveer 3% van de bevolking uitmaken.

Helaas is deze praktijk niet langer beperkt tot Derde Wereld of islamitische landen. Een recent artikel in de Herald Sun van Melbourne [Herald Sun 05/09/2012] meldde dat vorig jaar 600 vrouwen werden behandeld voor de gevolgen van FGM, in een ziekenhuis in Melbourne (Australië).

Dat is één ziekenhuis in één stad in één jaar. Dit patroon wordt waarschijnlijk herhaald in andere westerse landen met moslimpopulaties. Het artikel citeert gezondheidswerkers, die vermoeden dat mensen hun dochters het land uitzetten om deze procedure te laten uitvoeren, of doen het zelfs in Australië.

Beroemde activiste voor de rechten van de vrouw, Germaine Greer, woog onlangs over het debat. Op een tv-panel toont ze de mening dat VGV “een legitiem facet van culturele identiteit” is. Ze benadrukte ook dat het absoluut niets te maken had met religie en impliceerde dat we deze mensen niet te hard moesten beoordelen.

Haar reden was dat Westerse vrouwen zichzelf verminken met tatoeages en piercings [http://www.abc.net.au/tv/qanda/txt/s3570412.htm].
Dit argument gaat volledig voorbij aan het feit dat het verminken van je eigen lichaam een persoonlijke beslissing is, maar om het lichaam van een andere persoon, in het bijzonder een weerloos kind, met geweld te verminken, is het zowel juridisch als moreel onjuist.

Dit zou een van de meest verschrikkelijke voorbeelden van het culturele relativisme ooit moeten zijn. Het feit dat het afkomstig is van een activiste voor vrouwenrechten laat me in een staat van ongeloof achter.

Toen de dekmantel van wijdverbreid kindermisbruik in de katholieke kerk werd ontdekt, was er terecht een stortvloed van woede en afkeer van de hele bevolking. Kranten en tv-journaals vielen over elkaar heen om details te publiceren en oproepen tot actie waren overal.

Waarom sprak deze griezelige stilte of melancholie dan excuses uit van de pers en zelfbenoemde opinievormers? Waar is de verontwaardiging over deze gruwelijke misdaad? Waarom pakken onze politici het niet aan? Waarom wordt niemand vervolgd? Waarom verdienen deze onschuldige meisjes onze bescherming niet? Dit zijn de hulpeloze slachtoffers van de giftige doctrine bekend als Politieke correctheid.

---