Begrijp de Islam; Het verhaal van Mohammed (Hoofdstuk 28 – Moslim Verhaal)

28. Een verhaal van een moslim

Het is voor veel mensen in het Westen moeilijk om te begrijpen hoe deze gebeurtenissen van 1400 jaar geleden van invloed kunnen zijn op het leven van miljoenen mensen. Om deze reden heb ik een artikel van ex-moslim, Dr. Wafa Sultan, opgenomen. Elke dag riskeert ze haar leven eenvoudig om ons te vertellen over haar eigen ervaringen en de waarheid zoals zij die ziet.

Van alle ongelooflijke dingen die ik over Dr. Sultan kon zeggen, is het meest ongelooflijke dat ze nog leeft (typ haar naam in You Tube en je zult zien wat ik bedoel). Ik geloof dat we haar veel dank verschuldigd zijn, voor de moed die zo weinig mensen in het Westen lijken te tonen.

The Enablers van de islamisten: de westerse overgave aan de sharia
Door Wafa Sultan [http://www.gatestoneinstitute.org/2135/islamists-western-sharia-law]
Het lijdt geen twijfel dat de vrijheid van meningsuiting, het fundament van de democratie en de beschaving, in veel westerse landen, door een verscheidenheid aan toonaangevende organisaties en individuen die zich aansluiten bij islamitische instellingen, onder gevaarlijke aanvallen staan.

Ze bevorderen allemaal de fantasie van het moslimslachtoffer en dwingen het Westen moslims te overproteren, hun gruweldaden te negeren en zich over te geven aan hun toenemende eisen.
Over de hele wereld dwingen moslims naleving van niet-moslims en opzettelijke luchtborstering van de omvang en omvang van de islamitische dreiging door heilige oorlog, of Jihad, tot de behandeling van vrouwen onder de islam. Zoals door de shariadaden wordt bevestigd, proberen moslims ook niet-moslims te verbieden kritisch te spreken over de islam.
Hoe bereiken ze dit? Ze noemen iedereen die zich bezighoudt met een eerlijk onderzoek van islamitische teksten als een dweper, of vol met haat, of noemt hem een ‘islamofoob’. Dissent brengt rechtszaken voor niet-specifieke ‘hate-speech’-misdaden met zich mee, evenals bedreigingen van rellen, geweld en boycots. In veel worstcasescenario’s doden moslims niet-moslims, evenals die dappere moslims die het aandurven om mind-control en onderdrukking te trotseren.
Slechts een paar dagen geleden werd de moedige Lars Hedegaard schuldig bevonden aan de zogenaamde ‘haatdragende taal’ omdat hij naar verluidt racistische uitspraken had gedaan.

Toch heeft de heer Hedegaard de waarheid verteld. Hij heeft het afschuwelijke islamitische ‘eer’-geweld onder de aandacht gebracht, waarin familieleden worden gedirigeerd om vrouwelijke familieleden te vermoorden, naar verluidt om’ de eer van de familie te herstellen ‘, voor’ misdaden ‘zoals verkrachting, vaak door een familielid ; de vrouw wordt altijd schuldig verklaard, nooit de verkrachter – evenals voor vermeend overspel, zelfs als er geen bewijs is, maar alleen “een gevoel” dat de rechters mogen hebben, zoals in het recente geval van Hena in Bangladesh, die tot 300 werd veroordeeld wimpers, en tijdens de sjoringen stierf.

Tijdens mijn tweeëndertig jaar woonachtig zijn in Syrië, heb ik getuige geweest van de eerste hand, talloze daden van wreed geweld en wreedheid. Als beoefenend arts in Syrië heb ik talloze mishandelde vrouwen gezien en behandeld die zwaar waren geslagen en verkracht met de stilzwijgende goedkeuring van de sharia en familie-eer.

De slachtoffers die ik behandelde waren van hetzelfde type slachtoffers van eergeweld waarnaar de heer Hedegaard verwees, en waarvoor hij nu wordt bestraft door degenen die verondersteld worden dezelfde waarden te verdedigen die we allemaal hoogachten in het Westen.

Door het onderdrukken van de vrijheid om wreedheden en wreedheden tegen moslimvrouwen te ontmaskeren, ondermijnt het Westen hun status als gerespecteerde en gewaardeerde burgers. Is dit wat regeringsleiders willen bereiken? Zijn moslimvrouwen die immens lijden onder de Sharia-wetgeving, ook in het Westen, onwaardig voor overheidsbescherming?
Als arts ben ik verontrust over de gecoördineerde inspanning van islamisten en hun medeplichtigen in het Westen om dit fundamentele recht om vrijelijk uit te drukken en bloot te leggen wat gecorrigeerd moet worden, te verstoren. De gruwelijke aanval op 9/11 heeft de erkenning doen aanwaaien dat geen enkele plek op aarde immuun is voor het islamisme.

Mijn eigen persoonlijke verhalen – mijn docent oogheelkunde op de medische school in Syrië bijvoorbeeld, werd voor ons doodgeschoten en gedood omdat hij vrouwelijke studenten onderwees – van toepassing op ons allemaal.
Zolang er binnen onze samenlevingen moslims zijn die de sharia-wetgeving promoten en onvermoeibaar werken om deze toe te passen in onze vrije samenlevingen, moeten we worden opgeleid, waakzaam en actief in het verdedigen van onze vrijheden. Het is een kwestie waar we ons allemaal zorgen over moeten maken en waar we sterk op moeten letten.

Ik ben hier niet om iemand aan te zetten tegen moslims. Begrijp alsjeblieft dat moslims mijn volk zijn, en onder geen enkele omstandigheid zou ik mijn eigen huid kunnen loslaten en niets anders zijn dan een vrouw uit een islamitisch land en de islamitische cultuur. Maar ik ben hier om het ware gezicht van de islam te ontdekken als een haatdragende en intolerante ideologie, inclusief de behandeling van vrouwen.

Osama Bin Laden is nu dood en weg. Maar de harde en ondraaglijke sharia-wetgeving die hij zo getrouw heeft toegepast, is levend en welvarend. Het leven en de gruwelijke acties van Bin Laden zijn een duidelijk bewijs dat islamisten het slachtoffer zijn van een ondraaglijk dogma dat hen verlost van hun inherente gezonde verstand, en hen verandert in menselijke beesten.
Al op zeer jonge leeftijd worden ze gehersenspoeld om te geloven dat de islam de hele wereld moet beheersen en dat het hun missie op aarde is om voor dit doel te vechten. Hiervoor rechtvaardigt het doel de middelen – daarom is het vernederen, martelen of doden van anderen een goddelijke missie.
Lara Logan, de CBS-journalist die de recente Egyptische revolutie behandelde, verbrak de muur van stilte in een programma dat “60 minuten” werd genoemd, door het seksuele geweld te delen dat haar als vrouwelijke en buitenlandse journalist in het veld werd aangedaan.

In haar eigen woorden zei ze dat de Egyptische maffia die haar aanviel “echt van mijn pijn en lijden genoot en ze tot meer geweld aanspoorde.”
Voor veel westerlingen is dit een levendige kijk op de schokkende behandeling en voortdurende intimidatie van inheemse vrouwen, evenals buitenlandse vrouwen, in Egypte.
Deze praktijk blijft bestaan als gevolg van de mosliminmenging van vijandigheid jegens en spot van vrouwen. Om zout aan de wond toe te voegen, geven moslims alleen de schuld aan het slachtoffer – omdat ze zogenaamd tekortschieten in de islamitische beperkingen op kleding en gedrag en daardoor de mannen ‘verleiden’.
Helaas, in haar interview, logan onderworpen aan de persistente politieke correctheid, en was voorzichtig om de woorden “moslim” of “islam” niet te gebruiken in verband met de verschrikkelijke seksuele beproeving tegen haar.
Ik zal alleen persoonlijke verhalen met je delen. Dit zijn verhalen die alleen de betreurenswaardige episode van Lara Logan bevestigen en bewijzen dat het misbruik van vrouwen in de moslimwereld alomtegenwoordig is.
Mijn eigen nichtje werd gedwongen om met haar neef te trouwen toen ze elf was en hij was ouder dan veertig. Haar huwelijk was geldig onder de islamitische sharia omdat de profeet Mohammed op 2-jarige leeftijd met zijn tweede vrouw Aisha trouwde en hij boven de vijftig was. Mijn nichtje was jarenlang vreselijk mishandeld en had niet het recht om te vragen om een echtscheiding.
Ze zou uit het huis van haar man ontsnappen naar haar vader, hem smekend; “Laat me alsjeblieft hier blijven, ik beloof je tot de laatste dag van mijn leven je dienstmeisje te zijn, hij is zo grof, ik kan deze marteling niet meer aan.” Haar vader antwoordde: “Het is een schande voor een vrouw om het huis van haar man te verlaten zonder zijn toestemming, ga terug en ik beloof dat ik met hem zal praten”
Op mijn 28ste pleegde mijn nicht zelfmoord door zichzelf in brand te steken; ze liet vier kinderen achter.
Toen ik in Syrië als arts werkte, was ik getuige van vele misdaden die in mijn samenleving waren begaan in naam van de islam. Toen ik ooit in een klein dorp werkte, kwam er een vrouw van eind dertig in mijn kantoor die klaagde over misselijkheid, braken en rugklachten.

Uit een onderzoek bleek dat ze drie maanden zwanger was. Zodra ik haar het nieuws vertelde, stortte ze in op de stoel en begon te gillen en sloeg op haar gezicht: ‘Ik smeek je dokter, ik smeek je om me te redden van de rotzooi waarin ik verkeer. Mijn zoon zal me vermoorden. geef niet om mijn leven, ik verdien het om te sterven, maar ik wil niet dat mijn zoon zijn handen vervuild met mijn bloed. ”
“Wat is er mis, Fatima?” Ik heb gevraagd.
“Mijn man stierf vijf jaar geleden en liet me achter met vier kinderen, zijn broer verkrachtte me elke dag in ruil voor het voeden van mijn kinderen. Als hij wist dat ik zwanger was, zou hij mijn zoon, die 15 is, uitdagen om mij te doden in plaats van te worden blootgesteld tot publieke schande. ”
Ik stuurde haar naar een gynaecoloog. Toen ze twee weken later terugkwam om me te zien, zag ze er mager, verwilderd en ziek uit. “Ik kwam om je te bedanken.” ze zei. “Maar ze voerden de operatie uit om de foetus zonder verdoving te verwijderen.Ik had niet genoeg geld om de medicijnen te betalen om me te kalmeren, dus de dokter moest zonder hen werken.De pijn was ondraaglijk.Ik stierf bijna”
Wat betreft mijn eigen verhaal, mijn man vertrok een jaar voor mijn vertrek naar Amerika. Toen ik een verzoek om een paspoort voor mijn kinderen indient, weigerde de officier die mij de eerste toestemming gaf, omdat ik volgens de islamitische sharia niet mentaal geschikt werd geacht als de wettelijke voogd van mijn kinderen. Daarom vroeg hij me om een man uit de familie van mijn man te halen die ons toestond om de paspoorten van mijn kinderen te bemachtigen.
Geen enkel familielid van mijn man woonde in onze stad behalve een van zijn neven en nichten. Hij was een alcoholist en vanwege zijn slechte karakter had mijn man hem nooit aan mij willen voorstellen. Om een lang verhaal kort te maken, ging ik naar zijn huis en omgekocht hem met vijftig Syrische ponden die gelijk is aan één dollar.

Toen ik het immigratiegebouw verliet, moest ik denken aan de absurditeit waarmee wij, vrouwen van de moslimwereld, worden geconfronteerd: als arts was ik niet geschikt om de wettelijke voogd van mijn kinderen te zijn, maar een dronken persoon de mens kon mijn hele lot besturen.
Het is duidelijk dat de leer van mijn geloof niet samenviel met mijn basisrechten en mij zeker niet als een professionele vrouw respecteerde. Onder de islamitische sharia-wetgeving krijgen mannelijke moslims bijvoorbeeld volledige zeggenschap over hun vrouwelijke familieleden. Een vader kan op elke leeftijd met zijn dochter trouwen met een man van zijn keuze zonder haar toestemming.
Het is tragisch dat deze accounts die ik met je deel, op geen enkele manier geïsoleerde verhalen zijn. Ze betekenen tragische verhalen van miljoenen andere moslimvrouwen over de hele wereld, ook hier in Europa en in Noord-Amerika.

Dagelijks zijn er talloze binnenlandse misbruiken van moslimvrouwen: verkrachtingen en eermoorden die vaak worden genegeerd door de zogenaamde ‘progressieven’, die beweren zulke grote voorstanders van mensenrechten te zijn.
Velen in het establishment vervolgen juridisch de dappere mensen die het aandurven om hun mond open te doen en de sombere realiteit van geweld tegen moslimvrouwen en de harde realiteit van de sharia in het algemeen bloot te leggen. Veel mensen verbieden onze samenleving om de islamitische discriminatie en mishandeling van vrouwen te labelen. Het is duidelijk dat, zoals we nu aan het zien zijn, vooral in Europa, de gevolgen voor degenen die durven, ernstig zijn.
Laat ik daarom diegenen uitdagen die aan de verkeerde kant van de geschiedenis staan; hoe kan een moslimvrouw een rechtvaardig kind grootbrengen als ze zelf wordt onderdrukt? Zeker, een mannelijk kind dat opgroeit en zijn moeder ziet worden behandeld zonder respect, gemarginaliseerd en misbruikt, zal bijna onvermijdelijk een vertekend beeld hebben dat dergelijk gedrag tegen vrouwen toelaatbaar en normaal is; en in staat zijn om het soort wreedheid dat de menigte tegen Lara Logan heeft aangedaan. Is dat geen dilemma wat de relatie van het Westen met de moslimwereld beïnvloedt?
Helaas zullen moslims en hun omstanders diegenen onder ons blijven houden die van mening verschillen. We moeten kiezen. We kunnen blijven toegeven, of we kunnen mensen winnen door duidelijk te maken dat onze vrijheden en onze cultuur en ons erfgoed beschermd zullen zijn – wat er ook voor nodig is.
In zijn show “Real Time” verklaarde Bill Maher, een Amerikaanse komiek vorige maand: “Islam is de enige religie die je vermoordt wanneer je het niet eens bent met hen. Ze beweren: ‘Kijk, we zijn een religie van vrede … en als je niet mee eens, wij zullen uw hoofd afsnijden. ‘”Maher voorspelt dat” er maar heel weinig mensen zijn die ze erop zullen roepen. ”
Wij zijn enkele van de weinigen die ze erop zullen roepen. We zijn hier met duidelijkheid en overtuiging om de vijanden van de vrije wereld te identificeren, bloot te leggen en, hopelijk, te marginaliseren. Wij zijn hier om de vernietiging van onze waarden af te schrikken door degenen die ernaar streven ons tot slaaf te maken onder de harde en onverdraaglijke ketenen van de sharia.
Wanneer een vrouw die onder de islamitische sharia-wetgeving leeft naar een vrij Westers land emigreert, kan het een compleet transformatief pad worden, zoals mij is overkomen. Nu dat ik vrij ben, moet ik niet toestaan dat mijn rechten worden misbruikt door enige religieuze of politieke autoriteit. In de Verenigde Staten ben ik een persoon – gelijk aan alle anderen.
Maar hoe kunnen we verwachten dat alle andere moslimvrouwen in alle delen van de vrije wereld geëmancipeerd worden als er gerechtelijke instellingen zijn die helpen hun drang naar vrijheid te onderdrukken door diegenen te straffen die hen proberen te beschermen, zoals individuen zoals Lars Hedegaard, Geert Wilders , Elisabeth Sabaditsch-Wolff, Kurt Westergaard, JesperLangballe, Ezra Levant, Rachel Ehrenfeld, Joe Kaufman en Mark Steyn onder anderen? Te vaak lijkt het Westen onverschillig te zijn voor zijn denigratie door de islam. Tijden zijn moeilijk tegenwoordig.
Ik, voor één, neem mijn rechten niet als vanzelfsprekend aan, en daarom zal ik blijven vechten om deze rechten te beschermen, niet alleen voor mij maar voor alle andere moslimvrouwen.
Als burgers van de vrije wereld moeten we de morele vaardigheden hebben om onze vrijheid te bestrijden en te beschermen door het totalitaire misbruik van de islam tegen vrouwen bloot te leggen.
De vijand heeft zowel onwetende als kwaadwillende bondgenoten. We zijn verplicht om degenen die zich overgeven aan de onderdrukkende doctrine van de islam op te roepen, degenen die ons allemaal verzwakken en onbedoeld – of opzettelijk – onze achteruitgang veroorzaken.
We moeten ons realiseren dat we in oorlog zijn. We moeten doorgaan met ons vastberaden besluit om als buffer tegen de krachten van het kwaad te dienen. We kunnen niet sussen. We kunnen geen compromis sluiten. We moeten de vijanden herkennen en ze bij elke doorgang afschrikken.
We zullen onze taal niet verstikken. We zullen de juiste vocabulaire gebruiken om dingen bij hun juiste naam te noemen. We zullen blijven aandringen op morele duidelijkheid, voor een open intellectueel discours met de precieze definities van onze doelen tegen hun doelen.
Laten we voortaan de nieuwe terminologie “Truthophobes” gebruiken tegen degenen die ons “islamofoben” noemen. Dit komt omdat hun irrationele angst voor de waarheid een nadelige factor is voor ons voortbestaan als vrije mensen.
De bittere realiteit van de islamitische sharia-doctrine moet niet worden genegeerd. Echte overwinning kan alleen plaatsvinden in de geest van echt onderzoek, transparantie en het onbevreesde streven naar waarheid. Een cultuur die de helft van zijn bevolking niet respecteert, zal nooit gedijen en floreren.
Daarom is elke poging om kritiek te uiten op de Islam die door de wet verboden en strafbaar is, onverdraaglijk en zal sterk worden weerstaan door alle mensen die van vrijheid houden.
Toen ik in Syrië woonde, huilde ik vaak omdat ik leed. Nu dat ik vrij ben, huil ik nog steeds, maar voor alle andere moslimvrouwen over de hele wereld. Ik droom van een toekomst waarin alle moslimvrouwen een voorproefje van mijn vrijheid kunnen proeven. Dit is een droom die moet worden toegekend aan de hele mensheid en het is onze taak om onverbiddelijk te zijn in het nastreven van dat doel.
Ik daag iedereen uit die verantwoordelijk is voor het proces tegen Lars Hedegaard om de gruwelijke gevolgen van dergelijke belachelijke aantijgingen tegen hem te heroverwegen. Laten we niet terugkeren naar het Europa van de Middeleeuwen.
Laat vrijheid van meningsuiting zegevieren.

---