Begrijp de Islam; Het verhaal van Mohammed (Hoofdstuk 22 – Vrij spreken vandaag)

22. Vrijheid van meningsuiting vandaag

Vrije meningsuiting is een basisprincipe van vrije samenlevingen overal. Het is geen toeval dat naties die de vrije meningsuiting historisch hebben beschermd landen zijn zoals het VK, de VS, het grootste deel van West-Europa, Canada, Australië, enz.

Degenen die de vrijheid van meningsuiting beperken, zijn bijvoorbeeld Birma, Noord-Korea, China, Rusland en alle islamitische landen, waaronder Iran, Irak, Somalië, Pakistan, enz.

Westerse naties hebben de vrije meningsuiting beschermd sinds voordat de meesten van ons werden geboren. De meeste mensen lijken te denken dat ze dat altijd zullen doen. Deze mensen hebben niet opgelet, dus ga zitten want dit is waar het eng begint te worden.

57 meerderheid Islamitische Naties vormen een organisatie die de Organisatie van Islamitische Samenwerking of OIC wordt genoemd. Dit is het grootste stemblok in de Verenigde Naties en al jaren werkt het eraan om VN-lidstaten te overtuigen om kritiek op religies (met name de islam) te verbieden. Onlangs hebben deze inspanningen hun vruchten afgeworpen.

Toen ik opgroeide, begrepen mensen dat je de politie niet kon bellen omdat iemand je heeft beledigd. In feite werd het als kinderachtig beschouwd om overdreven bezorgd te zijn over beledigingen.

In de afgelopen jaren heeft een combinatie van multiculturalisme en politieke correctie deze vrijheid gestaag doen afbrokkelen. Tegenwoordig bevinden mensen die zich uitspreken tegen de islam zich waarschijnlijk voor de rechtbank en vechten ze voor hun vrijheid of zelfs in de gevangenis.

In Denemarken, de president van de “Deense Free Press Society”, werd Lars Hedegaard gedwongen om een veroordeling aan te tekenen voor “Hate Speech”.
Hier zijn enkele hoogtepunten uit een artikel gepost op het Gatestone Institute [1] (nadruk van mij)

Noot van de redactie: op 13 april [2012] deed Lars Hedegaard, president van de Deense Free Press Society, een beroep op het Hooggerechtshof van Denemarken om zijn veroordeling door het Superior Court van Denemarken op 3 mei 2011, na twee jaar in lagere rechtbanken, te vernietigen op beschuldiging van vermeende haatspraak. Onder het artikel 266 (b) van Denemarken is het niet van belang of wat je zegt waar is; bewijs ter ondersteuning van de waarheid is niet-ontvankelijk. Het enige dat van belang is, is dat iemand iets in het openbaar heeft gezegd dat ertoe kan leiden dat iemand zich ‘beledigd’ voelt, of dat de officier van justitie denkt dat iemand gerechtvaardigd is om ‘zich beledigd te voelen’. Nadat de heer Hedegaard privé had gesproken over de behandeling van vrouwen door moslims, werd een tape van zijn opmerkingen verspreid, blijkbaar zonder medeweten of goedkeuring. De juistheid van wat hij zei was niet in geschil. Een vonnis wordt deze week verwacht.

Het volgende is een bewerkt transcript van zijn rechtszaalverdediging:
Als onze westerse vrijheid überhaupt iets betekent, moeten we erop staan dat elke volwassen persoon verantwoordelijk is voor zijn of haar overtuigingen, meningen, cultuur, gewoonten en acties.

We genieten van politieke vrijheid en we genieten van vrijheid van religie. Dit impliceert een grotendeels onbeperkt recht om iemands politieke overtuiging en religieuze overtuigingen te verspreiden. Dat is zoals het zou moeten zijn. Maar de prijs die we allemaal moeten betalen voor deze vrijheid is dat anderen het recht hebben om onze politiek, onze religie en onze cultuur te bekritiseren.

Islamitische woordvoerders hebben de vrijheid om hun begrip van de samenleving te bepleiten, wat de introductie impliceert van een theocratie geregeerd door door God gegeven wetten, d.w.z. de Sharia, de afschaffing van door de mens gemaakte wetten en impliciet de vrijheid van meningsuiting en democratie. Ze zijn vrij om te denken dat vrouwen inferieur zijn aan mannen wat betreft hun rechten en hun streven naar geluk. Ze hebben zelfs het recht om dergelijke meningen te verspreiden.

Ik kan me geen enkele instantie herinneren in dit land waar een islamitische woordvoerder is vervolgd omdat hij zei dat de sharia natuurlijk de wet van het land zal worden zodra de demografische en politieke realiteiten het mogelijk maken.

Dit ondanks het feit dat we verschillende voorbeelden hebben van bijvoorbeeld imams die openlijk hebben verklaard dat het opleggen van theocratie een religieuze plicht is die op alle gelovigen rust.
In ruil daarvoor moeten deze theocraten en Sharia-voorstanders het recht van degenen die in democratie geloven, vrije instellingen en menselijke gelijkheid accepteren om de islam te bekritiseren en zich te verzetten tegen de verspreiding ervan en de atavistische culturele normen die door sommige moslims worden toegepast.

Het is dit recht – ik zou zelfs plicht noemen – om een totalitaire ideologie die ik heb geprobeerd uit te oefenen naar mijn beste vermogen te beschrijven, bekritiseren en tegen te spreken. Mijn toespraak en mijn geschriften hadden geen ander doel dan mijn medeburgers attent te maken op het gevaar dat inherent is aan het islamitische concept van de staat en de wet.

Ik heb er geen geheim van gemaakt dat ik deze strijd voor onze vrijheden beschouw als de belangrijkste politieke strijd van onze tijd. Ik zou niet met mijn schuldige geweten kunnen leven als ik – uit angst voor publieke veroordeling en spot – afziet van de waarheid te vertellen zoals ik het zie. En ongeacht de uitkomst van deze rechtszaak, ben ik van plan mijn strijd voor vrije meningsuiting en tegen totalitaire concepten van welke stripe dan ook voort te zetten.

Ondertussen, om de hoek in het super tolerante Nederland, werd Geert Wilders van de Vrijheidspartij (nu een van de meest populaire partijen van het land) berecht voor het beledigen van de islam. De zaak ging door hoewel de Aanklager[http://www.gatestoneinstitute.org/3011/hate-speech-charges] dit niet wilde (zeker een primeur in de westerse rechtsgeschiedenis). Hier zijn enkele hoogtepunten uit de verdediging van Geert (Geert werd uit het VK gegooid voordat hij daar kon spreken, omdat hij een “bedreiging voor de gemeenschapsharmonie” vormde).

Mijnheer de Voorzitter, leden van het Hof, ik ben hier vanwege wat ik heb gezegd. Ik ben hier omdat ik heb gesproken. Ik heb gesproken, ik spreek en ik zal blijven spreken. Velen hebben zich stil gehouden, maar niet Pim Fortuyn, niet Theo Van Gogh, [beiden zijn in Nederland vermoord wegens kritiek op de islam] en niet ik.

Ik ben verplicht om te spreken, want Nederland wordt bedreigd door de islam. Zoals ik vaak heb betoogd, is de islam hoofdzakelijk een ideologie; een ideologie van haat, van vernietiging, van verovering. Het is mijn sterke overtuiging dat de islam een bedreiging vormt voor de westerse waarden, voor de vrijheid van meningsuiting, voor de gelijkheid van mannen en vrouwen, voor heteroseksuelen en homoseksuelen, voor gelovigen en ongelovigen. Over de hele wereld kunnen we zien hoe vrijheid de islam ontvlucht.

Dag na dag zien we onze vrijheden afnemen. Islam is tegen vrijheid. Gerenommeerde islamgeleerden uit alle delen van de wereld zijn het hierover eens. Mijn getuigexperts onderschrijven mijn mening. Er zijn meer islamitische geleerden die de rechtbank niet toestond mij op te roepen om te getuigen. Ze zijn het allemaal eens met mijn verklaringen, ze laten zien dat ik de waarheid spreek.

Die waarheid staat vandaag op de proef. We moeten in de waarheid leven, zeiden de dissidenten onder communistische heerschappij, omdat de waarheid ons vrij zal maken. Waarheid en vrijheid zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. We moeten de waarheid spreken, omdat we anders onze vrijheid verliezen. Dat is waarom ik heb gesproken, waarom ik spreek en waarom ik zal blijven spreken. De verklaringen waarvoor ik wordt berecht, zijn verklaringen die ik heb afgelegd in mijn functie als politicus die deelneemt aan het publieke debat in onze samenleving.

Mijn uitspraken waren niet gericht op individuen, maar op de islam en het proces van islamisering. Daarom is de officier van justitie tot de conclusie gekomen dat ik moet worden vrijgesproken. Mijnheer de Voorzitter, leden van het Hof, ik handel binnen een lange traditie die ik wens te eren. Ik riskeer mijn leven ter verdediging van de vrijheid in Nederland.

Van al onze prestaties is vrijheid de meest waardevolle en meest kwetsbare. Ik wil mijn land niet verraden. Een politicus die de waarheid dient, verdedigt daarom de vrijheid van de Nederlandse provincies en van het Nederlandse volk. Ik wil eerlijk zijn, ik wil eerlijk handelen en daarom wil ik mijn geboorteland beschermen tegen de islam. Stilte is verraad.

Dat is waarom ik heb gesproken, waarom ik spreek en waarom ik zal blijven spreken. Vrijheid en waarheid, ik betaal de prijs elke dag. Dag en nacht moet ik beschermd worden tegen mensen die me willen vermoorden.
Ik klaag er niet over; het is mijn eigen beslissing om te spreken. Echter, degenen die mij en andere critici van de islam bedreigen, worden hier vandaag niet berecht. Ik word berecht en daarover klaag ik.

Ik beschouw deze rechtszaak als een politieke rechtszaak. Ik word vergeleken met de Hutu-moordenaars in Rwanda en met Mladic. Slechts enkele minuten geleden hebben sommigen hier twijfels over mijn geestelijke gezondheid. Ik ben een nieuwe Hitler genoemd. Ik vraag me af of degenen die mij dergelijke namen noemen ook voor de rechter zullen worden gedaagd, en zo niet, of het Hof ook tot vervolging zal overgaan.

Waarschijnlijk niet, en dat is maar goed ook, want de vrijheid van meningsuiting geldt ook voor mijn tegenstanders. Neem me in ontvangst, want als ik veroordeeld word, veroordeel je de vrijheid van mening en expressie van miljoenen Nederlanders. Neem me in ontvangst. Ik zet niet aan tot haat. Ik zet niet aan tot discriminatie. Maar ik verdedig het karakter, de identiteit, de cultuur en de vrijheid van Nederland.

Dat is de waarheid. Dat is waarom ik hier ben. Dat is waarom ik spreek. Daarom zeg ik, zoals Luther voor het imperiale dieet in Worms: “Hier sta ik, ik kan geen ander doen.” Daarom heb ik gesproken, waarom ik spreek en waarom ik zal blijven spreken. Mijnheer de president, leden van het Hof, hoewel ik hier alleen sta, is mijn stem de stem van velen. [See also “The Australian” 24/6/2011 http://www.theaustralian.com.au/news/world/wilders-acquitted-in-hate-trial/story-e6frg6so-1226081233590%5D

Houd in gedachten dat deze twee, het soort mensen zijn waarnaar de media steevast verwijzen als “haatmakkers”, gevaarlijke rechtsextremisten, of nazi’s, maar beiden roepen moslims op (sommigen van hen proberen hen actief te vermoorden) om hebben de bescherming van de vrijheid van meningsuiting.

Verder in het zuiden van Oostenrijk ziet het er ook somber uit voor huisvrouw en counter-Jihad-activist, Elisabeth Sabaditsch-Wolff, die een privéseminar leidde waarin de islam aan mensen werd uitgelegd. Een linkse groep plantte een waarnemer in het publiek en stuurde een band naar het openbaar ministerie.

Van The Gatestone Institute [http://www.gatestoneinstitute.org/2702/sabaditsch-wolff-appeal]:
De rechter oordeelde dat Sabaditsch-Wolff een misdaad beging door in haar seminars over de islam te verklaren dat de islamitische profeet Mohammed een pedofiel was (Sabaditsch-Wolff’s eigenlijke woorden waren “Mohammed had iets met kleine meisjes.”)

De rechter rationaliseerde dat het seksuele contact van Mohammed met de negenjarige Aisha niet als pedofilie kon worden beschouwd, omdat Mohammed zijn huwelijk met Aisha tot aan zijn dood voortzette. Volgens deze gedachtegang had Mohammed geen exclusief verlangen naar minderjarige meisjes; hij voelde zich ook aangetrokken tot oudere vrouwen omdat Aisha 18 jaar was toen Mohammed stierf.

De rechter beval Sabaditsch-Wolff een boete van € 480 ($ 625) of een alternatieve straf van 60 dagen gevangenisstraf uit te betalen. Bovendien moest zij de kosten van het proces betalen. Hoewel de boete op het eerste gezicht triviaal lijkt – de boete is verlaagd naar 120 “dagtarieven” van € 4 elk omdat Sabaditsch-Wolff een huisvrouw is zonder inkomen – zou de feitelijke boete veel hoger zijn geweest als ze inkomsten had gehad .

In Australië werden twee christelijke predikanten, Daniel Scott en Danny Nalia, veroordeeld onder de Victoriaanse wetgeving van de staat wegens het beledigen van de islam. Verbazingwekkend genoeg handhaafde het Victoriaanse Hooggerechtshof de veroordeling ondanks het feit dat hij accepteerde dat niets van de twee gezegd had dat het niet waar was.

Gelukkig voor hen hadden ze de mogelijkheid om de zaak naar het Hooggerechtshof van het Australische Gemenebest te brengen. Deze rechtbank oordeelde dat het vertellen van de waarheid niet illegaal is en dat de Victorian Judge ruim 100 fouten in zijn oordeel heeft gemaakt. Hoewel ze uiteindelijk werden vrijgesproken, leden ze aan een juridische nachtmerrie van vijf jaar en enorme kosten om hun namen te zuiveren [ http://www.saltshakers.org.au/images/stories/attachments/Christianity_on_trial_-_Catch_the_Fire_and_the_Islamic_Council_Feb_2009.pdf%5D.

Dus, hier zijn een paar punten van deze oordelen die echt opvalt voor mij.
1) Mensen kunnen worden veroordeeld voor het uiten van een mening of het maken van een verklaring van feiten.
2) De waarheid of anderszins van deze verklaringen wordt als irrelevant beschouwd.
3) Overtuigingen zijn afhankelijk van of iemand “zich beledigd voelt of niet”.
4) De regering beslist wie het recht heeft om zich beledigd te voelen.
5) Tot nu toe hebben alleen moslims dat recht gekregen.
6) Vervolging kan doorgaan zelfs tegen de wensen van de officieren van justitie zelf.

Al deze punten zijn in strijd met de wettelijke principes waarop onze samenleving is gebaseerd. Vermeend geleerd en onafhankelijke rechters waren echter nog steeds blij om deze oordelen zonder enig uiterlijk teken van schaamte door te geven.

Een andere pijler van ons rechtssysteem waarvan de rechters blijkbaar problemen lijken te hebben, is het beginsel van de rechtsstaat. Het is het kenmerk van een vrije samenleving dat iedereen in de ogen van de wet als gelijk wordt gezien.

Als de premier door een flitspaal gaat, verwachten we dat hij dezelfde straf krijgt als een straatveger. Dit idee markeerde de overgang van koningen en despoten, die de regels voor zichzelf vormden, voor democratische samenlevingen die de vrijheid van alle mensen waardeerden. Als het rechtssysteem deze traditie zou waarderen, zouden we verwachten dat moslims worden geconfronteerd met straffen voor het beledigen van de religies en ideeën van anderen.

Hier zien we Britse politieagenten stilstaan bij een demonstratie in Londen na de Deense cartoonaffaire. Blijkbaar zijn ze zich niet bewust dat het aanzetten van mensen om massamoord te plegen al enkele eeuwen illegaal is in Engeland, zelfs voor moslims.

(Op deze foto zien we het politieagente dagglo jasje uiterst links ongeveer halverwege)

In deze twee foto’s zien we Britse politieagenten, stilletjes voorbij in een demonstratie in Londen na de Deense cartoon-affaire. Blijkbaar wisten ze niet dat het aanzetten van mensen om massamoord te plegen al enkele eeuwen illegaal is in Engeland, zelfs voor moslims.
Veel van deze juridische principes zijn honderden jaren geleden in Engeland ontstaan. Ze vormden de basis om mensen te beschermen tegen tirannie in eerlijke en rechtvaardige samenlevingen overal ter wereld. Helaas leidt het VK nu de haast om deze principes te verlaten. Ironisch genoeg doen ze dat om tegemoet te komen aan migranten die in hun eigen land voor tirannie vluchten.
In 2011 vertelde Engelse moeder van twee, Emma West in een vuile mond en duidelijk racistische rant, (die een inbreuk op de openbare orde waardig was) een tram vol gekleurde mensen in Engeland, dat de massale immigratie van zwarte en Poolse mensen was verwoest ” haar ‘land en ze zouden allemaal naar huis moeten gaan [http://www.youtube.com/watch?v=-5RM_I6BKjE]. Een telefoonvideo van deze uitbarsting ging viraal op You Tube. Ze werd onmiddellijk gearresteerd, gevangengezet en liet haar kinderen afzetten. Na een paar weken zonder haar te hebben vastgehouden, besloot de regering uiteindelijk dat het niet illegaal is om het immigratiebeleid in het openbaar te bekritiseren. Ze hebben haar echter niet vrijgelaten, maar besloten om haar opgesloten te houden “voor haar eigen veiligheid.”
Dit is een directe overtreding van “habeas corpus”, of het recht om niet zonder proces te worden opgesloten. Het is ook in directe tegenspraak met artikel 19 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, waarin staat dat:

“Iedereen heeft het recht op vrijheid van mening en meningsuiting; dit recht omvat de vrijheid om zonder inmenging een mening te koesteren en om informatie en ideeën te zoeken, te ontvangen en door te geven via alle media en ongeacht grenzen “.

Hoewel veel mensen vinden dat degenen die racistische opvattingen verkondigen het verdienen om opgesloten te worden, was een andere Engelse rechter het daar niet mee eens. Vier Somalische meisjes werden voor hem gebracht nadat ze waren opgenomen op een bewakingscamera die een Engels meisje aanviel. In de ogenschijnlijk niet-uitgelokte aanval, die enkele minuten duurde, kunnen de vier meisjes duidelijk gezien worden dat ze haar vitterig stompen en trappen tegen de grond (en op de grond) terwijl ze “witte slak” (slet) naar haar schreeuwde [http://www.dailymail.co.uk/news/article-2070562/Muslim-girl-gang-kicked-Rhea-Page-head-yelling-kill-white-slag-FREED.html].
De meisjes liepen vrij nadat hun raadsman had betoogd dat ze moslims waren, maar gewoon niet gewend waren aan de effecten van alcohol. In tegenstelling tot de Emma West-zaak van hetzelfde jaar, werd er geen melding gemaakt van “raciale ergernis”. Na de veroordeling tweette een van de blije beklaagden ‘Happy happy happy! Ik ga zo uit “.
Geen rechtssysteem zal ooit perfect zijn. In deze twee arresten lijkt de verschillende behandeling van deze vrouwen echter te extreem om te worden verklaard door de persoonlijke voorkeuren van individuele rechters. Hoewel andere factoren mogelijk een rol hebben gespeeld, blijven de feiten over. Eén vrouw was opgesloten omdat ze een mening had gegeven. Hoe weerbarstig deze mening ook is, er lijkt weinig kans te bestaan dat zij een bedreiging voor de andere betrokkenen zou kunnen vormen. In feite heeft niet één van hen zelfs een klacht ingediend.
De vier islamitische meisjes vormden daarentegen niet alleen een dreiging van geweld. Ze hebben dit misbruik tot het uiterste van hun fysieke vermogens uitgevoerd. Ze deden dit zonder enige duidelijke provocatie. Omdat beide incidenten op film zijn (en ik moedig u aan om de links die ik heb gegeven te volgen) kunnen we ze precies bekijken zoals de rechters deden.
Een paar jaar voorafgaand aan deze incidenten, een Britse tv-zender uitgezonden een documentaire over radicale moslims in een moskee in Birmingham [http://topdocumentaryfilms.com/dispatches-undercover-mosque]. Dit was niet zomaar een kleine moskee weggestopt in een achterstraat. Deze moskee was een van de grootste van Groot-Brittannië. Een verslaggever van de documentaire ging regelmatig naar de moskee voor een periode van enkele maanden en filmde heimelijk het reilen en zeilen daarbinnen. Na een poosje te hebben bijgewoond, verwierf hij het vertrouwen van de imams en begonnen ze hem in privévergaderingen te nemen. Hierin spuwden predikers haat tegen Kaffirs, Joden, het Britse volk en het Westen in het algemeen. Ze pleitten ook voor de omverwerping van de Britse regering. Dit was tot enkele jaren geleden een kapitaalovertreding, maar is blijkbaar niet langer illegaal in het VK. Sommige van deze preken waren persoonlijk en sommige werden live vanuit Saudi-Arabië video-cast.
Zoals je zou verwachten, heeft de politie onmiddellijk actie ondernomen. Wat je waarschijnlijk niet had verwacht, is dat ze geen aanklacht tegen de moskee hebben ingediend. In plaats daarvan probeerden ze Channel 4 te vervolgen voor haatzaaien. De politie beweerde nogal bizar dat Channel 4 deze preken had bewerkt om ze extremer te laten lijken. Deze claim werd later door een rechtbank afgewezen, waardoor je je afvraagt waar de politie dit idee vandaan heeft gehaald?
Of deze incidenten louter willekeurige gebeurtenissen of symptomen zijn van een samenleving die knikt onder een sluipende dhimmitude is moeilijk te zeggen. Wat mij echter bezighoudt, is dat zelfs het bespreken van deze kwesties wordt aangemerkt als een kwaadaardige racist en islamofoob.