Begrijp de Islam; Het verhaal van Mohammed (Hoofdstuk 15 – Poging tot moord)

15. Een poging tot moord

Na de Slag om de loopgraaf stuurde Mohammed moordenaars om zijn belangrijkste rivaal in Mekka, Abu Sufyan, te vermoorden.

Uit de biografie van Al-Tabari: [Het originele manuscript van Ibn Ishaq’s biografie was in de allereerste dagen verloren. De Sira werd daarom gereconstrueerd uit de notities en geschriften van twee van zijn studenten, Ibn Hashim en Al-Tabari. Dit gedeelte is daarom afkomstig van “The Sira”]
T1438 Mohammed stuurde twee mannen naar Mekka om zijn rivaal, Abu Sufyan, te vermoorden. Het plan was eenvoudig en de leider kwam uit Mekka, dus hij kende het goed. Ze vertrokken op één kameel naar het huis van Abu Sufyan, waar één man de wacht zou houden en de ander naar binnen zou gaan en een mes in hem zou stoppen.

Maar de meewerkende moslim wilde naar de Kabah gaan en bidden. De leider argumenteerde ertegen omdat hij bekend was, maar de andere moslim stond erop. Dus gingen ze naar de Kabah en inderdaad, de leider werd herkend. De Mekkanen zetten een alarmkreet op en de mannen vluchtten uit Mekka. Er was geen manier om Abu Sufyan nu te vermoorden.

T1439 De moslims renden naar een grot aan de rand van Mekka. Ze plaatsten stenen voor de grot en wachtten rustig. Een Mekkaan kwam naar de grot terwijl hij gras sneed voor zijn paard. De moslimleider kwam uit de grot en vermoordde hem met een mes naar de buik gestoken.

De man gilde luid en zijn metgezellen kwamen rennen; ze waren echter meer bezig met hun stervende kameraad dan met de moordenaars en verlieten het lichaam. De moslims wachtten een tijdje en vluchtten toen weer.

T1440 Op hun weg terug naar Medina ontmoetten de moslims een eenogige herder. Het bleek dat ze familiebanden waren. De herder zei dat hij geen moslim was en dat hij ook nooit zou zijn. Terwijl ze zaten te praten, ging de herder liggen en ging slapen.

De leider nam zijn boog en reed zijn tip naar beneden door het ene oog van de herder, in zijn hersenen en uit de achterkant van zijn hoofd. Toen gingen ze terug naar Medina.

T1440 Onderweg zag de leider twee Mekkanen die vijanden van de islam waren. Hij schoot er een en veroverde de andere en marcheerde hem naar Medina. Toen ze Mohammed met de gevangene bereikten en hem het hele verhaal van de moord vertelden, lachte Mohammed zo hard dat ze zijn achterste tanden konden zien. Toen zegende hij hen.

Opmerkingen van de auteur:
In zijn vroege dagen als profeet in Mekka was Mohammed helemaal niet gewelddadig geweest. Zijn leringen waren religieus en beperkt tot bedreigingen in het hiernamaals. In deze fase echter kan zijn haat tegen hen die weigerden te geloven in hem als onmenselijk worden beschouwd.

Zijn persoonlijkheid wordt door psychiaters beschreven als narcistisch. Hij eiste bewondering van anderen en toonde een psychopathische haat tegen degenen die hem niet de status wilden geven die hij eiste. In de kern zijn dit de waarden waarop de islam is gebaseerd.

Moslims geloven dat er geen God is dan Allah en Mohammed is zijn laatste profeet. Men gelooft dat Mohammed perfect is en de Koran vertelt moslims herhaaldelijk om zijn gedrag na te streven. Zoals we al weten, kunnen moslims ervoor kiezen het voorbeeld van Mohammed te volgen, zoals de meesten van hen het Medina-voorbeeld doen of volgen zoals de jihadisten doen. Omdat eerdere verzen door latere versies worden ingetrokken, is de Medina Koran beter, maar omdat de Koran perfect is, is de Mekkaanse Koran ook geldig.

Voor een westerse geest is dit erg verwarrend. Door onze logica, als twee dingen elkaar tegenspreken, dan moet er tenminste één fout zijn. De westerse logica is gebaseerd op de waarheid en slechts één ding kan waar zijn. In de islamitische logica is ‘waarheid’ alles wat de islam bevordert. Twee dingen kunnen daarom elkaar tegenspreken en toch zijn beide “waar”.

De verwarring die dit veroorzaakt is opzettelijk en de islam gebruikt het vaak in zijn eigen voordeel. De harde (Medinan) kant verbergt zich achter zijn zachtere (Mekkaanse) kant. Dit is een reden waarom “gematigde” moslims klagen over jihadisten tegen Kaffirs, maar nooit de jihadisten zelf zullen confronteren. Ze weten dat het voorbeeld van Medina de betere is.