Vanmorgen vroeg iemand mij: “Zijn alle vrouwen zo? Hoe kun je dat makkelijke geneuzel nog een column noemen?”
Dit naar aanleiding van het poëziealbum-stukje in het AD van ‘columniste’ Nynke de Jong. Bij Nynke rijden namelijk busjes in haar hoofd rond. Er zijn er voor minder afgevoerd in een wit hemdje met lange mouwen naar een kille separeerruimte.
Ik citeer Nynke; “Er liggen dode mensen op straat. Een busje, alweer een busje. Op de Ramblas in Barcelona, waar zo veel toeristen overheen lopen op zoek naar tapas en sangria. Ineens dat witte busje. En daarna: chaos, gillen, huilen”.
Sorry Nynke, ik trek je even uit je bubbel , iemand moet het doen. Witte busjes denderen niet over mensen heen, dat doen terroristen die een achterlijke ideologie aanhangen. Extremistisch moslimtuig, oeps, maar laten we het gewelddadige beestje toch eens gewoon bij de naam noemen.
Maar Nynke is nog niet klaar met deugen, komt ie: “Wat je kunt doen tegen witte busjes. Je wilt er niet over nadenken, maar al die busjes rijden rondjes door je hoofd.” Zoals in; “Ik ben niet gek, ik ben een busje, vroem, vroem, vroem!”…
leesverder>>
niccolumndotcom
